- ayrılan
- прил.1. разводной. Ayrılan açar разводной ключ2. раздвижной3. связь. разъёмный. Ayrılan blok разъёмный блок4. расходящийся. Ayrılan yollar расходящиеся пути
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
ayrılan
Смотреть что такое "ayrılan" в других словарях:
hoşça kal (veya kalın) — ayrılan kimsenin kalanlara söylediği bir iyi dilek sözü Şimdilik hoşça kal da portakallar için başka gün konuşuruz. M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
yeri soğumadan — ayrılan bir kimsenin ardından çok zaman geçmeden … Çağatay Osmanlı Sözlük
MÜN'AZİL — Ayrılan, elini eteğini çeken, in izal eden. * Memurluktan, vazifeden çıkarılmış olan. Bir vazifeden azledilen … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
bekleme yeri — is. 1) Bir kimseyi beklemek için ayrılan bölme 2) Herhangi bir taşıtı beklemek için ayrılan bölme … Çağatay Osmanlı Sözlük
çatal — is. 1) İki veya daha çok kola ayrılan değnek 2) Yol, ağaç gibi kollara ayrılan şeylerin ayrılma yeri 3) Dallı olan şeylerin her kolu 4) Yemek yerken kullanılan iki, üç veya dört uzun dişli çoğunlukla metal araç Çatalı elinden düştü, ağzı açık… … Çağatay Osmanlı Sözlük
veçə — I (Quba) beçə, körpə arı. – Veçə hələ bal verməz II (Meğri) ana arxdan ayrılan kiçik qol; ana arxdan ayrılan su şırımı. – Veçələrin heş birinə yadızdan çıxıb su quşmamısız III (Meğri) tütün yarpaqlarının gövdəyə birləşdiyi yerdən çıxan kiçik zoğ … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
budaq — is. 1. Ağac və kolların gövdələrindən ayrılan hər bir qol; şaxə. Payız çağında hər səhər soyuq soyuq külək əsər; Ağaclara, budaqlara dəyəndə yarpağın tökər. A. S.. Budaqları sınan ağacları görərkən . . yolçunun ürəyi sıxıldı. Ə. M.. Budaq atmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
Гасанов, Эльхан Эльдарович — Эльхан Гасанов … Википедия
alt cins — is., biy. Bir cins içinden ayrılan ikinci derecedeki cins … Çağatay Osmanlı Sözlük
alt familya — is., hay. b. Bir familyanın içinden ayrılan ikinci derecede bir familya … Çağatay Osmanlı Sözlük
alt sınıf — is. 1) Bir sınıf içinden ayrılan ikinci derecedeki sınıf 2) top. b. Toplumda sosyal ve ekonomik açıdan gerilerde kalan insan topluluğu … Çağatay Osmanlı Sözlük
